A Barefoot Dream (Maen-bal-eui ggoom) (2010)
หลังจากภารกิจสานฝันอันแสนวุ่นวายจบลง นักฟุตบอลอาชีพ คิม วอนคัง เกษียณอายุได้บังเอิญไปเยี่ยมติมอร์ตะวันออก ซึ่งเขาพบว่าเด็กๆ เล่นเกมนี้ด้วยเท้าเปล่าบนสนามที่เต็มไปด้วยหิน เมื่อสัมผัสได้ถึงโอกาสทางธุรกิจใหม่ในการค้นหาประเทศที่ไม่มีร้านขายเครื่องกีฬาเพียงแห่งเดียว เขาจึงเริ่มโครงการรวยอย่างรวดเร็วด้วยการจัดหารองเท้ากีฬาให้กับเด็กวัยรุ่นที่ไร้เทียมทาน น่าเศร้าที่ไม่มีใครที่นั่นสามารถจ่ายเงิน 60 ดอลลาร์เพื่อซื้อรองเท้าคู่หนึ่งได้ แม้ว่าจะผ่อนชำระแบบผ่อนชำระก็ตาม และก่อนที่เขาจะรู้ตัว เขาก็ลดเหลือแค่การฝึกสอนทีมเด็กอายุ 10 ขวบจอมมอมแมม และกลุ่มเป้าหมายก็ดูเคร่งขรึม

A Barefoot Dream (Maen-bal-eui ggoom) (2010)

일련의 헛된 꿈이 무산된 후, 은퇴한 프로 축구 선수 김원강은 우연히 동티모르를 방문하고, 그곳에서 그는 바위가 많은 경기장에서 맨발로 게임을 하고 있는 아이들을 발견합니다. 스포츠 용품점이 하나도 없는 나라를 발견하고 새로운 사업 기회를 감지한 그는 신발을 신지 않은 젊은이들에게 운동화를 납품해 빨리 부자가 될 계획에 착수한다. 슬프게도, 넉넉한 할부 계획에도 불구하고 신발 한 켤레에 60달러를 지불할 여유가 있는 사람은 아무도 없으며, 그가 깨닫기도 전에 그는 남루한 10세 어린이들로 구성된 팀을 코칭하는 일로 전락하고 유망주들은 암울해 보입니다.

A Barefoot Dream (Maen-bal-eui ggoom) (2010)

illyeon-ui heosdoen kkum-i musandoen hu, euntoehan peulo chuggu seonsu gim-wongang-eun uyeonhi dongtimoleuleul bangmunhago, geugos-eseo geuneun bawiga manh-eun gyeong-gijang-eseo maenballo geim-eul hago issneun aideul-eul balgyeonhabnida. seupocheu yongpumjeom-i hanado eobsneun nalaleul balgyeonhago saeloun sa-eob gihoeleul gamjihan geuneun sinbal-eul sinji anh-eun jeolm-eun-ideul-ege undonghwaleul nabpumhae ppalli bujaga doel gyehoeg-e chagsuhanda. seulpeugedo, neogneoghan halbu gyehoeg-edo bulguhago sinbal han kyeollee 60dalleoleul jibulhal yeoyuga issneun salam-eun amudo eobs-eumyeo, geuga kkaedadgido jeon-e geuneun namluhan 10se eolin-ideullo guseongdoen tim-eul kochinghaneun illo jeonlaghago yumangjudeul-eun am-ulhae boibnida

A Barefoot Dream (Maen-bal-eui ggoom) (2010)
After a series of pipe dream ventures go belly up, retired pro soccer player Kim Won-kang happens to visit East Timor, where he finds children playing the game barefoot on rocky pitches. Sensing a new business opportunity on finding the country doesn’t have a single sporting goods store, he embarks on a scheme to get rich quick by purveying athletic shoes to the unshod youngsters. Sadly, no one there can afford to pay $60 for a pair of shoes, even on a generous installment plan, and before he knows it, he is reduced to coaching a team of ragged 10-year-olds and prospects are looking grim.